Vrijwilligersvergoeding door statiegeld op blikjes!

Het is alweer Augustus; Noord-Beveland is overspoeld met toeristen. In de supermarkten soms lange rijen voor de kassa. Geduldig wachten wordt een talent, dat ik graag tot mij neem. Wat zit er toch veel verpakkingsmateriaal rond alle producten. Ik heb nooit zoveel nodig maar voor mij zie ik volgeladen boodschappenkarren. Gelukkig hebben de plasticflesjes en blikjes nu statiegeld.

Het statiegeld op plastic flesjes merkte ik gelijk. Veel minder flesjes worden er in de bermen achtergelaten. Dus nu minder plastic afval, dat zou ook wel zo fijn met de blikjes dacht ik naïef. Toen het statiegeld net van kracht was, inderdaad minder blikjes. Maar blijkbaar is 15 cent toch niet genoeg om mensen te bewegen om de blikjes in te leveren. Maar ik geef hier een positieve draai aan. Iedere week haal ik veel blikjes op en krijg daardoor een vrijwilligersvergoeding van 2 euro! 

Niet iedere week is het zo een vetpot natuurlijk maar ik ben nu zo ver dat ik de blikjes die nog heel zijn met mijn grijpertje uit de afvalbakken haal. Ik weet het de verslaving gaat ver. Helaas zijn er ook nog een aantal mensen die de blikjes vertrappen en tja....dan geen statiegeld, de blikjes moeten heel zijn. Wat ik niet helemaal begrijp want later worden ze toch door de mangel gehaald. Maar ik heb het geprobeerd met de streepjescode naar boven maar wel ingedeukt. De machine weigert het. Ik ben nu ook al zo ver gekomen dat ik licht gedeukte blikjes weer in vorm probeer te krijgen.

Laatst was ik op de Spuidijk in Kamperland. Je kan daar heerlijk zitten op de bankjes, uitkijkend over het water, de boten en Pit Beton.

Maar wat trof ik veel afval aan bij deze bankjes! Blikjes, sigarettenpeuken, plasticdoppen, plasticzakjes en bierdoppen. Ik kan begrijpen dat er veel gebruik wordt gemaakt van deze bankjes want ik ook maak daar soms een stop maak na het fietsen. Maar is er is een afvalbak heel dicht bij. Wanneer je de moeite maakt om het naar het bankje te dragen waarom is het dan zo moeizaam om het in de afvalbak achter te laten?

Op onderstaande foto kan je zien wat voor een afval er allemaal lag.

Blijft het nodig? Tja ik denk van wel...een aantal jaren geleden zag ik het Waterschap nog wel eens rondrijden met een busje en net voor het toeristenseizoen begon, haalde zij rommel uit de bermen. Nu weet ik het niet maar het feit blijft dat ik wekelijks toch een vuilniszak vol met afval ophaal en dan kom ik nog niet eens overal.

Irene Brakman.

Al 5.000 km op de teller en een bierblikjesschat in de Jacobahaven!

Eind 2018 ben ik begonnen met het ophalen van zwerfafval op de gemeente Noord-Beveland. Wat een hoeveelheid aan plastic heb ik toen opgehaald, letterlijk kilo's!

Inmiddels is er veel veranderd in de wereld! In drie jaar tijd zitten we nu in een complete omwenteling. En ook qua afval is er heel wat veranderd.

Mijn kilometerteller op de bakfiets zit al over de 5.000 kilometer.Ik heb dan ook al heel wat afgefietst over het eiland. Veelal genieten van de mooie natuur in de Lente, wanneer alles uitkomt en soms verfoeiend over de regen en de wind. De wind die soms de bakfiets alle kanten opzwiept, waardoor ik soms denk: "dat ik wordt meegenomen de lucht in, zoals in de E.T. film".

Door de polder heen richting Kamperland, het afval valt mee. Soms een zakje of een snoeppapiertje. En nu er statiegeld op de blikjes zit, kom je deze ook minder tegen. Alleen diegene die al een tijdje in het gras liggen of half in de grond.

 

 

 

 

 

Vlak voor de kering ligt de Jaobahaven. Ik beklim de april naar de Jacobahaven en zie dat een voormalige vloedlijn die ver tot over de weg is te vinden, veel afval en zeker dode Meeuwen heeft achtergelaten. Ik besluit al het plastic op te rapen en terwijl ik bezig ben rijden er twee mensen voorbij in een auto. "Dank je wel dat je dit doet!" hoor ik ze zeggen en ik bedank ze voor hun woorden.

Ik ontdek een opeenstapeling van blokken die in de afwering van de Oosterschelde worden gebruikt. In deze blokken zitten grote holtes en ideaal op afval in te stoppen en jawel hoor! Een lading van blikjes is te zien van bovenaf.

Op de foto's slecht te zien, maar de blikjes waren in lagen opeengestapeld. Jammer op deze zat nog geen statiegeld. En de blikjes waren van Duitse Bieren dus dat was zo wie zo niet van toepassing geweest.

Toch is het fijn om het op te ruimen en ook al blijft het zwerfvuil terugkomen, het geeft altijd weer een dankbaar gevoel als het in de vuilniszak is verdwenen. Even is het opgeruimd totdat het volgende weer wegwaait, verloren wordt of wordt weggegooid.

 

Hitteplan = Bier drinken!

Het is warm. Andere jaren was het ook warm en toen ik opgroeide kan ik mij herinneren, was het in de zomer ook flink warm met dezelfde temperaturen als nu. Dus eigenlijk is er niet zoveel veranderd. Alleen de reactie er op is veranderd en dat is het grote verschil. Met allerlei codes worden we gewaarschuwd, code geel, code oranje, pas op! Blijf niet te lang in de zon. Een weldenkend mens weet dit toch, denk ik dan...

Maar dat het warm is merk ik wel aan het afval wat ik vind. Blijkbaar wordt er veel bier gedronken en is het makkelijk om de kartonnen verpakking weg te gooien. Dit verbaast mij nog steeds, je gaat het halen in de supermarkt, dan moet je het al meenemen, daarna drink je het op en dan is het te moeizaam om de kartonnenverpakking mee te nemen en bij het oud papier te doen.

 

 

De afgelopen maanden zag ik wel een verandering optreden. Sinds er statiegeld op plastic flesjes zit, nemen deze af. Alhoewel ik nu in deze zomermaanden wel iets meer vind.

Het zal fijn zijn wanneer er statiegeld op de blikjes wordt geheven. Nu is het nog heel makkelijk om het blikje maar in de berm te gooien want waarde heeft het toch niet meer. Zodra er geld tegenover staat is het toch anders. In ieder geval dat merk ik aan de plastic flesjes, ook al is het maar 10 cent, dat is het blijkbaar waard.

En dan is er nog het andere afval. Van snoeppapiertjes, luiers en heel veel plastic zakjes. Sporadisch nog mondkapjes. Maar iedere week haal ik toch een vuilniszak met rommel op.

Het is nog steeds nodig of zal ik zeggen de moeite waard om op pad te gaan. Soms heb ik wel eens een gesprek met oudere vrienden of dit afvalprobleem. Er wordt dan ook gezegd: "wij haalden het niet in ons hoofd om zo maar iets weg te gooien, je nam het gewoon weer mee naar huis terug". Dus hoe kan het zijn, dat de mentaliteit zo veranderd is?

Irene Brakman.

De natuur ontwaakt weer, nu wij nog!

Een nieuwe cyclus is aangebroken. Het ontluiken van de natuur begint weer. Na een tijd van naar binnen keren komen de sapstromen weer op gang. In de natuur waar de natuurlijke intelligentie werkt en hier zijn wij mensen ook aan onderhevig. Al realiseren veel mensen zich dat nog niet alles wat wij in de natuur achterlaten komt ons een keer voor voeten om dit zo maar eens figuurlijk uit te drukken. Het zal uiteindelijk in ons lichaam terecht komen. Dit gebeurt nu al met de plastic deeltjes en ook in ons drinkwater zitten heel wat stoffen die niet echt gezond voor ons zijn. En dit is nog maar een klein greep van wat in ons lichaam terecht komt.

 

 

Het is nog steeds te triest voor woorden. Een positief punt is dat je merkt dat de plastic flesjes minder worden. Er statiegeld op zetten werkt echt! Jammer dat dit nog niet op de blikjes van kracht is, maar ik heb begrepen dat dit er aankomt. Want blikjes worden echt overal neergegooid uit de auto's, soms vind je om de drie meter een blikje bier (ik vraag me af, hoe ze dat doen?) en ook fieters en wellicht wandelaar laten achteloos het blikje uit de handen vallen. Nou ja soms willen ze het nog wel eens plattrappen, dat scheelt weer voor mij dan hoef ik het niet te doen.

En dan ineens liggen daar twee pizzadozen langs de kant van de weg met nog stukken pizza er in! Jeetje had je die nou niet mee naar huis kunnen nemen en in de kliko kunnen gooien. Soms vraag ik me af of mensen die ook in hun huis doen? Er zal vast wel een verhaal aan vast zitten.

 

Als je zo over het eiland fietst kom je natuurlijk ook weer prachtige zaken tegen. De schittering van de zon op het water. Overvliegende ganzen in grote getalen. Een aantal reeën die zich te goed doen aan het gras en kalm blijven staan, zodat ik een foto kan maken. 

Ik realiseer mij dat ik sinds 2018 het zwervuil op raap op het eiland Noord-Beveland. Gelukkig kan ik zeggen dat het wat minder wordt maar alles wat er ligt is nog steeds te veel. Maar de vele kilo's vuil die ik in het begin ophaalde is gelukkig afgenomen, dit komt ook doordat er steeds meer mensen een plastic tas meenemen wanneer ze gaan wandelen en zo het zwerfvuil meenemen maar soms zie ik ook mensen met een grijpertje lopen die het afval oppikken. Mijn dank is groot aan iedereen die een steentje bijdraagt.

Irene Brakman.

Van condooms tot bouwtekeningen.

 

Inmiddels is de zonnewende al weer geweest, dit betekent dat het daglicht al weer minder wordt in lengte. Een aantal keer per week ga ik nog steeds op pad en ik merkte dat toen de dagen langer werden, er weer meer werd gefietst en dat er ook meer vreugde aanwezig was onder de mensen. Maar blijkbaar worden ook andere prikkels weer meer gevoeld (ik weet nog dat een vroegere collega van mijn werk destijds altijd zei: lente, lente ik voel het in mijn instrumenten!). Nog maar nauwelijks ben ik op weg en tref condooms aan uit de verpakking gehaald, maar met verpakking en al in de berm gegooid. Wel mooie kleuren maar waarschijnlijk zo uit de auto geworpen.

Mijn tocht brengt me inmiddels verder over de dijken vol met fluitekruid en andere bloemen die staan te wuiven in de wind. De laatste tijd wordt er veel aandacht besteed aan het opruimen van zwerfafval. Laatst was er volgens mij hierover ook te vinden in de Kampioen van de ANWB. Ineens zag ik overal mensen lopen met grijpers om het zwerfvuil op te pakken. Het scheelde mij een hoop werk en ik ben blij met zo veel betrokkenheid. Je gaat je ook realiseren hoe veel er in feite ligt. Toch kom ik aardig nog wat tegen.

 

Vorig jaar vond ik een man in de sloot, het is te lezen in één van mijn vorige berichten. Ik vroeg me wel eens af hoe het met hem is. Een tijdje geleden kwam ik hem tegen en hij was blij om mij te zien. Zonder u zei hij, had ik hier niet meer gestaan en mag ik u nog een keer de hand schudden. Ook keek hij regelmatig naar de foto die ooit van ons gemaakt toen ik een mooie Hortensia van hem kreeg. Het was fijn om hem terug te zien in een andere hoedanigheid.

Soms ben ik zo verbaasd met wat ik allemaal tegenkom, van groene verzekeringskaarten voor de auto, bouwtekeningen, vuile luiers en noem maar op. De gesprekken met iedereen onderweg zijn leuk! Het is nog steeds dankbaar om er op uit te gaan.

 

 

Irene Brakman.

Terugkieke naar het jaar!

Een bijzonder jaar dit jaar 2020. Het hele jaar ben ik op de bakfiets blijven rijden. Alle elementen wel meegemaakt...van stormen, kou en soms zo'n enorme hitte dat ik even de koelte op moest zoeken.

Ook leuke gesprekken met mensen die hier hun vakantie doorbrachten. Met mensen die hier wonen op Noord-Beveland en ook vaak een plastic zak meenemen om afval te verzamelen.

En dan ineens staan er twee plastic tassen met drankflessen aan de kant van de weg. Zo jammer dat er toch mensen zijn die denken dat ruimt iemand anders wel op! Het was buiten de bebouwde kom en het Deltonapark was vlakbij, daar de flessen in de glasbak geworpen.

Tijdens de lockdown was er veel minder zwerfafval te vinden langs de kant van de weg. Een groot verschil met wat er normaal te vinden is. Nu er weer een lockdown is merk ik al dat er minder zwerfafval is.

De grootste gebeurtenis van het afgelopen jaar was wel dat ik een oudere man van 85 jaar in de sloot vondt. Hij zei nog volgens mij ben je nog nooit zo'n groot stuk zwerfafval tegengekomen. En dit moest ik inderdaad beamen! Een hele consternatie om hem uit de sloot te krijgen. Twee politieauto's en de ambulance dienst. Gelukkig had hij alleen maar oppervlakkige verwondingen en kon weer worden opgehaald door een auto van Rijkholt waar hij woonde. 

Een week of drie later heb ik van hem een mooie Hortensia en een kaart ontvangen, waar hij mij de reddende engel noemde. Maar het is mooi om te zien hoe snel de glorie vergaat. Onlangs kwam ik deze meneer weer tegen op fiets maar hij herkende mij niet meer. Tja zo gaat dat!

 

In het najaar waren er nog hele warme dagen en de Herfst kwam. Waarbij ook de mondkapjes toenamen. Langs de weg en de fietspaden nam het zwerfafval van de mondkapjes onrustbarend toe. Dieren kunnen er in verstrikt raken met nare gevolgen van dien. 

Het zijn onzekere tijden, het zekere is dat er waarschijnlijk altijd wel zwerfaval zal blijven bestaan. Deze dag buiten de bebouwde kom veel afval van vuurwerk opgeraapt. De kartonnen omhulsels zullen zeker verdwijnen maar de plastic dopjes niet.

Op naar een nieuw jaar!

Irene Brakman.

Nieuwe vondsten de mondkapjes!

Regelmatig krijg ik nog steeds de vraag: rijd je nog rond op de bakfiets? Dat kan ik alleen maar bevestigend beantwoorden en het zou mooi zijn als het niet meer nodig is maar, dit is niet het geval. Ik schrijf niet meer zo vaak op deze blog omdat de vondsten vaak hetzelfde zijn. Van blikjes, zakken van Mc Donalds, plastic flessen, soms luiers, plastic van sixpacks en soms hele zakken met lege plastic flessen van de Jumbo.

Nu is hier natuurlijk laatst hier wat nieuws bijgekomen. Het mondkapje!

Niet alleen de blauwe die je regelmatig ziet maar ook de stoffen mondkapjes, hoe dit gebeurt weer ik niet maar waarschijnlijk waaien ze zo van je hoofd af!

Vandaar dat ik ze overal vindt. Helaas heb ik niet altijd een foto-toestel bij me, want ik ben niet in het bezit van een moderne telefoon en dat wil ik ook niet.

Op de bakfiets kom je natuurlijk ook regelmatig mensen tegen die opmerkingen geven over hoeveel mensen weggooien of zeggen: "goed werk!" en regelmatig wordt ook de weg gevraagd (dan hoop ik maar dat ik het weet) maar deze week had ik een ontmoeting met een man die mij vroeg of de boompjes aan de Kortgeenseweg nu door vandalisme waren geveld ofdat ze gesnoeid zijn? Helaas moest ik daar het antwoord op schuldig blijven.

Ik had het ook gezien en schrok enorm, de meeste boompjes zijn doorgezaagd en de resten liggen richting de dijk. Deze man had zelf ook ervaring met groen-onderhoud maar vond dit toch ook wel een vreemde zaak. Vaak wordt er ook gedacht omdat ik op de bakfiets rondrijd dat ik bij de Gemeente werk, vandaar dat ik deze vraag kreeg.  Gelukkig had ik nu wel mijn foto-toestel bij me en heb diverse foto's gemaakt en ik zal ze dan ook aan het Waterschap doorgeven.

Mijn ronde ging verder via de Emilisse dijk en onderlangs de dijken gefietst en zag de vuilnisbakken al weer weg zijn gehaald onderlangs de dijk. Jammer omdat er nog steeds veel toeristen zijn en daardoor de blikjes bier en andere flesjes weer onderlangs de dijk liggen.

 

 

De herfst is nu inmiddels weer begonnen en het blijft genieten van ieder seizoen met al zijn kleuren en al de verrassingen die je zo tegenkomt!

Irene Brakman.