De laatste weken was er minder zwerfvuil aanwezig, het was echt merkbaar dat er minder gefietst werd en dat er minder auto's op de weg waren.
Wat ik alleen wel veel aantref zijn papierenzakdoekjes die weggeooid worden en de sanitaire doekjes en daar zit het probleem. Deze doekjes verteren niet zoals het papier wat langzaam verdwijnt, maar omdat hier een plastic laagje opzit blijf het doekje in het milieu aanwezig.
Nu er weer meer mensen naar buiten gaan is het ook weer merkbaar aan het zwerfvuil, meer blikjes en wederom de plastic flesjes. Toen ik afgelopen dinsdag op mijn bakfiets rondreed op de Emilissedijk dacht ik er over na, wat schrijf ik toch weer eens op mijn blog. Want om te berichten over het zoveelste gevonden blikje (wat overigens al één blikje weer te veel is) wordt het toch een beetje saai om daar over te schrijven.
Deze dinsdag sloeg ik af om de Zandhoekweg in te slaan. Ik stopte om het één en ander op te pikken en dacht ik een stem hoorde die hallo, hallo riep. Maar daarna was het stil en hoorde het geluid van een Meerkoet en dacht het zal wel een Candeese gans zijn geweest die een heel zwaar geluid produceren.
Ik stapte weer op mijn bakfiets maar iets deed mij stoppen, ik had een gevoel dat er iets niet klopte. Wat als er iemand in de sloot ligt. Het gras is heel erg hoog en de sloot is absoluut niet te zien. Ook was er geen spoor te zien dat er iets of iemand doorheen was gegaan. Ik besluit te gaan kijken duw het gras opzij om richting te sloot te gaan en zie een oudere man op zijn rug liggen in de sloot. Met voor de sloot een driewielfiets die daar ondersteboven lag. "O" zei de man. "Wat ben ik blij dat u mij heeft gevonden! Ik was al bang dat ik hier de hele nacht zou moeten blijven liggen!"
De man was gewond aan zijn hoofd en zijn arm, maar voor de rest zei hij, dat hij niets mankeerde. Hij kon er alleen niet meer uitkomen. Ik heb geprobeerd om de man er uit te halen maar was niet sterk genoeg, dus daar moest nog iemand anders aan te pas komen. Ik zei tegen de man: "Ik ga toch 112 bellen, want ik weet eigenlijk niet of u niet ernstiger gewond bent en ik vraag de man weet u de naam van deze weg?" Hij wist het ook niet. Ik klauter weer naar de weg om mijn telefoon te pakken en zie een man op een racefiets aankomen en vraag of hij mij kan helpen en of hij de naam van de weg weet. Hij wist het ook niet maar besluit op zijn fiets te stappen en te gaan kijken. "Ik kom terug!"zegt hij.
De man op de racefiets komt terug en een volgende man op een racefiets stopt en vraagt wat er aan de hand is. Onderwijl bel ik 112 nu ik weet dat we op de Zandhoekweg zijn. Ik doe mijn hele verhaal. Er wordt gevraagd hoe ik daar ben en ik zeg met de bakfiets. De man van 112 zegt: "Ik verbind u door met de Brandweer."". En ik denk hoe vreemd? Ik dacht dat wanneer ik 112 bel alles geregeld wordt! Ik doe het hele verhaal aan de Brandweer. De Brandweer zegt: "Ik verbind u door met de Politie". Weer het hele verhaal gedaan en de Politie zegt: "Ik verbind u door met de Ambulancedienst. Daar nog eens weer het hele verhaal vertelt. Na vier keer het verhaal te hebben verteld, ga ik terug naar de man om hem te ondersteunen in zijn rug want hij begint aardig stijf te worden en ik weet niet hoe lang hij daar al ligt. Ik zie dat zijn telefoon ook in het water is gevallen. De mannen van de racefietsen lopen met me mee naar beneden en draaien de fiets weer om. Ik vraag aan de mannen om op de uitkijk te blijven staan want je bent werkelijk niet te zien daar beneden.
De Politie komt er aan. Er zijn vier of vijf agenten en ze zeggen dat ze het van mij over zullen nemen. Terwijl ik boven op de weg sta komt er een agent naar me toe. "We dachten dat u met de bakfiets de sloot was ingereden, maar iemand had u nog zien fietsen!" Dat gebeurt er dus wanneer je het verhaal vier keer moet vertellen, dat wordt het een soort van "broodje Aap" verhaal.
Een auto van de Ambulancedienst komt er aan en twee agenten halen de man uit de sloot. Hij wordt aan de andere kant van de weg tegen de dijk gezet en wordt verzorgd voor zijn wonden. Gelukkig mankeert hij voor de rest niets.
De fiets wordt opgetild en op de weg neergezet en de Brandweer is inmiddels afgebeld.
Ik wacht tot de man wordt opgehaald en terwijl de Ambulancedienst hem verzorgd, zegt hij tegen mij: "Ze zouden een standbeeld voor jou moeten oprichten!" "Nou"zeg ik "dat is nou ook weer niet nodig! Ik ben blij dat ik u kon helpen!"
Wat ik alleen wel veel aantref zijn papierenzakdoekjes die weggeooid worden en de sanitaire doekjes en daar zit het probleem. Deze doekjes verteren niet zoals het papier wat langzaam verdwijnt, maar omdat hier een plastic laagje opzit blijf het doekje in het milieu aanwezig.
Nu er weer meer mensen naar buiten gaan is het ook weer merkbaar aan het zwerfvuil, meer blikjes en wederom de plastic flesjes. Toen ik afgelopen dinsdag op mijn bakfiets rondreed op de Emilissedijk dacht ik er over na, wat schrijf ik toch weer eens op mijn blog. Want om te berichten over het zoveelste gevonden blikje (wat overigens al één blikje weer te veel is) wordt het toch een beetje saai om daar over te schrijven.
Deze dinsdag sloeg ik af om de Zandhoekweg in te slaan. Ik stopte om het één en ander op te pikken en dacht ik een stem hoorde die hallo, hallo riep. Maar daarna was het stil en hoorde het geluid van een Meerkoet en dacht het zal wel een Candeese gans zijn geweest die een heel zwaar geluid produceren.
Ik stapte weer op mijn bakfiets maar iets deed mij stoppen, ik had een gevoel dat er iets niet klopte. Wat als er iemand in de sloot ligt. Het gras is heel erg hoog en de sloot is absoluut niet te zien. Ook was er geen spoor te zien dat er iets of iemand doorheen was gegaan. Ik besluit te gaan kijken duw het gras opzij om richting te sloot te gaan en zie een oudere man op zijn rug liggen in de sloot. Met voor de sloot een driewielfiets die daar ondersteboven lag. "O" zei de man. "Wat ben ik blij dat u mij heeft gevonden! Ik was al bang dat ik hier de hele nacht zou moeten blijven liggen!"
De man was gewond aan zijn hoofd en zijn arm, maar voor de rest zei hij, dat hij niets mankeerde. Hij kon er alleen niet meer uitkomen. Ik heb geprobeerd om de man er uit te halen maar was niet sterk genoeg, dus daar moest nog iemand anders aan te pas komen. Ik zei tegen de man: "Ik ga toch 112 bellen, want ik weet eigenlijk niet of u niet ernstiger gewond bent en ik vraag de man weet u de naam van deze weg?" Hij wist het ook niet. Ik klauter weer naar de weg om mijn telefoon te pakken en zie een man op een racefiets aankomen en vraag of hij mij kan helpen en of hij de naam van de weg weet. Hij wist het ook niet maar besluit op zijn fiets te stappen en te gaan kijken. "Ik kom terug!"zegt hij.
De man op de racefiets komt terug en een volgende man op een racefiets stopt en vraagt wat er aan de hand is. Onderwijl bel ik 112 nu ik weet dat we op de Zandhoekweg zijn. Ik doe mijn hele verhaal. Er wordt gevraagd hoe ik daar ben en ik zeg met de bakfiets. De man van 112 zegt: "Ik verbind u door met de Brandweer."". En ik denk hoe vreemd? Ik dacht dat wanneer ik 112 bel alles geregeld wordt! Ik doe het hele verhaal aan de Brandweer. De Brandweer zegt: "Ik verbind u door met de Politie". Weer het hele verhaal gedaan en de Politie zegt: "Ik verbind u door met de Ambulancedienst. Daar nog eens weer het hele verhaal vertelt. Na vier keer het verhaal te hebben verteld, ga ik terug naar de man om hem te ondersteunen in zijn rug want hij begint aardig stijf te worden en ik weet niet hoe lang hij daar al ligt. Ik zie dat zijn telefoon ook in het water is gevallen. De mannen van de racefietsen lopen met me mee naar beneden en draaien de fiets weer om. Ik vraag aan de mannen om op de uitkijk te blijven staan want je bent werkelijk niet te zien daar beneden.
De Politie komt er aan. Er zijn vier of vijf agenten en ze zeggen dat ze het van mij over zullen nemen. Terwijl ik boven op de weg sta komt er een agent naar me toe. "We dachten dat u met de bakfiets de sloot was ingereden, maar iemand had u nog zien fietsen!" Dat gebeurt er dus wanneer je het verhaal vier keer moet vertellen, dat wordt het een soort van "broodje Aap" verhaal.
Een auto van de Ambulancedienst komt er aan en twee agenten halen de man uit de sloot. Hij wordt aan de andere kant van de weg tegen de dijk gezet en wordt verzorgd voor zijn wonden. Gelukkig mankeert hij voor de rest niets.
De fiets wordt opgetild en op de weg neergezet en de Brandweer is inmiddels afgebeld.
Ik wacht tot de man wordt opgehaald en terwijl de Ambulancedienst hem verzorgd, zegt hij tegen mij: "Ze zouden een standbeeld voor jou moeten oprichten!" "Nou"zeg ik "dat is nou ook weer niet nodig! Ik ben blij dat ik u kon helpen!"
